Czym różni się dyżur od dyżuru pod telefonem i kiedy czas spędzony w gotowości liczy się jako czas pracy? To istotne pytanie dla wielu pracowników, zwłaszcza w służbach takich jak straż pożarna, policja czy służba zdrowia. Jeśli pracownik musi być dostępny w określonym przez pracodawcę miejscu, dyżur ten jest uznawany za czas pracy, co potwierdza wyrok Sądu Pracy Dolnej Saksonii. Inaczej wygląda przepisy dotyczące innych form dyżuru. (Dalsza treść artykułu poniżej)
Dyżur a czas pracy
Ogólna zasada mówi, że dyżur w określonym miejscu musi być opłacany według płacy minimalnej, podczas gdy dyżur pod telefonem nie jest uważany za czas pracy. Wskazuje na to również wyrok Sądu Pracy Dolnej Saksonii (sygn. akt: 2 Sa 142/23). Termin dyżur opisuje czas, w którym pracownicy są dostępni w miejscu określonym przez pracodawcę, aby w razie potrzeby mogli natychmiast rozpocząć pracę. W przypadku dyżuru pod telefonem pracownicy mają swobodę wyboru lokalizacji, o ile są osiągalni dla pracodawcy. Na tym polega różnica.
Różne formy pracy na wezwanie
Dyżur na wezwanie, dyżur pod telefonem i praca pod telefonem umożliwiają pracodawcom wezwanie pracowników do pracy z krótkim wyprzedzeniem. Te formy dyżurów są powszechne w straży pożarnej, policji, służbie zdrowia i wielu innych branżach – wyjaśnia Merkur.de. Dyżur jest liczony jako czas pracy, w tym czas, w którym nie ma aktywnej pracy. Wynika to z orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, które zostało włączone do prawa niemieckiego. Niemniej jednak często pojawiają się dyskusje na ten temat. Dyżur pod telefonem, podczas którego trzeba być dostępnym, ale można swobodnie dysponować swoim czasem, nie liczy się jako czas pracy.
Czytaj także: Praca w Niemczech: Kluczowe prawa, o których każdy pracownik powinien wiedzieć
Zlecanie dyżurów przez pracodawcę musi być uregulowane umową lub układem zbiorowym. Pracodawcy są zobowiązani do sprawiedliwego podziału tych zmian i uwzględnienia ograniczeń zdrowotnych pracowników.