Życie w Niemczech: Kuchnia regionalna w Niemczech. Od białej kiełbasy do szprewaldzkiego ogórka. Poznaj przysmaki kuchni regionalnej Niemiec.
Kuchnia regionalna w Niemczech
Kuchnia niemiecka oferuje dania dla każdego podniebienia. Od wybrzeża Morza Północnego po Alpy, Niemcy szczycą się wieloma tradycyjnymi przepisami, które od wieków przekazywane są z pokolenia na pokolenie.
CZYTAJ: Ulubione potrawy Niemców: 5 przysmaków, bez których Niemcy nie mogą żyć
Od obfitych domowych posiłków po kuszące słodycze i ciasta – wiele z tych typowych przepisów jest prostych w przygotowaniu i często wymaga tylko kilku składników. Przykładem może być słynny frankfurcki zielony sos, który Goethe uznał za swoją ulubioną potrawę. Szwabskie maultaschen przeniosą Cię natychmiast do uroczej południowoniemieckiej gospody, a turyńskie rostbratwurst to 600 lat kulinarnego dziedzictwa.
Badenia-Wirtembergia
Szwabskie pierożki (Schwäbische Maultaschen): O powstaniu szwabskich Maultaschen mówi wiele legend. Jedna z nich głosi, że cystersi z klasztoru Maulbronn (stąd nazwa Maultaschen) nie chcieli w czasie postu rezygnować z mięsa. Dlatego ukryli je przed oczami Pana w cieście. Z tego powodu Maultaschen są nazywane również przez miejscowych „Herrgottsb’scheißerle”.
Bawaria
Biała kiełbasa (Weißwurst) z preclami: To z pewnością jeden z najsłynniejszych bawarskich specjałów. Kiełbasa wyrabiana jest z cielęciny i wieprzowiny z dodatkiem cebuli i świeżej pietruszki. Obyczaj każe zjadać kiełbaskę bez użycia noża i widelca, wysysając farsz na przemian z obu jej końców. Danie podaje się przed południem. Najlepiej smakuje ze słodką musztardą i chrupiącym preclem.
Berlin
Kiełbaska z curry: Mimo zróżnicowanej i międzynarodowej kuchni Niemcy mają również wyraźne priorytety dotyczące potraw: od prawie 30 lat najpopularniejszym daniem w niemieckich stołówkach jest kiełbaska w sosie curry (currywurst) z frytkami.
CZYTAJ: 5 niemieckich przysmaków, które koniecznie trzeba spróbować latem
Currywurst została wynaleziona w Berlinie w 1949 roku. Ponieważ w powojennych Niemczech skórki kiełbas były rzadkością, wytwarzana w Spandau kiełbasa bez osłonki („Spandauer ohne Pelle”) stała się sławna w połączeniu z sosem ketchupowym curry. W marcu 2020 roku „Berlińska currywurst bez flaka” została zarejestrowana przez Niemiecki Urząd Patentów i Znaków Towarowych jako oznaczenie geograficzne. Oznacza to, że może być ona produkowana wyłącznie w Berlinie.
Brandenburgia
Szprewaldzkie ogórki: Ogórek jest integralną częścią regionu Szprewald. chrupiące korniszony znane są na całym świecie. W całych Niemczech Szprewald zajmuje pod względem uprawy ogórków dopiero drugie miejsce za Dolną Bawarią, za to ogórek szprewaldzki zyskał status kultowego. Dlatego też „ogórek szprewaldzki” jest terminem chronionym przez UE i nie może być stosowany w odniesieniu do żadnych innych kiszonych ogórków.
Brema
Jarmuż z kiełbasą „Pinkel”: Jarmuż (Grünkohl) to warzywo szczególnie popularne wśród mieszkańców Bremy, którzy nazywają go brunatną kapustą. Grünkohl mit Pinkel nie jest daniem lekkostrawnym, dlatego jedzone jest w miesiącach zimowych.
Hamburg
Labskaus: Labskaus to typowa potrawa w Niemczech północnych, uznawana dzisiaj za niezwykły rarytas. Marynarze na statkach nie mieli kiedyś dostępu do świeżej żywności. Papka z peklowanej wołowiny, buraczków, cebuli i ziemniaków długo utrzymywała świeżość. O potrawie tej mówią liczne legendy i historie. Największa na świecie uczta Labskaus odbywa się co roku nad Morzem Północnym w Wilhelmshaven.
Hesja
Zielony sos (Grüne Soße): Składa się on z siedmiu ziół i można go skosztować w każdej tradycyjnej frankfurckiej gospodzie: „Grie Sauce”. Frankfurtczycy jedzą go z ziemniakami i sznyclem lub jajkami na twardo. Podstawą są zioła: szczypiorek, ogórecznik lekarski, krwiściąg mniejszy, trybula ogrodowa, szczaw, pietruszka i rzeżucha. Sos był podobno ulubionym daniem Johanna Wolfganga Goethego.
Meklemburgia Przymorze
Filety śledziowe Matjas pochodzą z Niderlandów. W XVI wieku zyskały coraz większą popularność również w Niemczech. Matjas to śledź, który jest odławiany od maja do lipca. Do tego czasu ryba zjadła już sporą ilość tłuszczu, co sprawia, że filety matjas są szczególnie delikatne.
Dolna Saksonia
Węgorz wędzony „Smoortaal”: Stał się popularnym przysmakiem, szczególnie w postaci wędzonej (Smoortaal). Mieszkańcy Dolnej Saksonii jedzą węgorza na różne sposoby: z chlebem i masłem lub z dodatkami, takimi jak makaron lub sałatka ziemniaczana.
Nadrenia Północna-Westfalia
Himmel und Äd: W tym daniu niebo i ziemia łączą się ze sobą w jedną potrawę. Niebiański aspekt tego dania odnosi się do musu jabłkowego. Ziemię natomiast symbolizuje ziemniak – główny składnik potrawy. W Nadrenii Północnej-Westfalii podaje się do tego smażoną kaszankę lub wątrobiankę i prażoną cebulę.
Nadrenia-Palatynat
Nadziewany żołądek wieprzowy (Pfälzer Saumagen): To mieszanka ziemniaków, wieprzowiny, boczku i kiełbasy zawiniętych w wieprzowy żołądek. Pomimo tego, że nie brzmi to zachęcająco jest przepyszny. Najpierw jest przez 3 godziny gotowany. Następnie podawany w postaci cienkich podsmażonych plastrów z tłuczonymi ziemniakami i kiszoną kapustą.
Kraj Saary
Dibbelabbes: w Kraju Saary istnieje wiele nazw tego ciasta z garnka. Saarlandczycy smażą mieszankę tartych ziemniaków, warzyw i boczku, stale przewracając składniki na patelni. Następnie masa trafia do pieca. Ten pożywny specjał podawany jest z musem jabłkowym lub sałatką z endywii.
Saksonia
Drezdeńskie ciasto bożonarodzeniowe (Dresdner Christstollen): Maślany, słodki i wypełniony rodzynkami, kandyzowaną skórką pomarańczową i cytrynową Dresdner Christstollen należy obok pierników do najbardziej popularnych niemieckich wypieków bożonarodzeniowych.
Saksonia-Anhalt
Ser harceński: mały, okrągły, nieco mazisty i bardzo aromatyczny. Zawiera mniej niż jeden procent tłuszczu i jest niezwykle pikantny.
Szlezwik-Holsztyn
Gruszki, fasola i bekon: Typowa północnoniemiecka kombinacja słodyczy i pikantności w Szlezwiku-Holsztynie nazywana jest również „Broken sööt”.
Turyngia
Turyńskie kiełbaski z rusztu: Mierzy około 15 do 20 cm długości, jest średnio rozdrobiona i ma średnicę 2 cm. Od 2003 roku jest objęta chronionym oznaczeniem geograficznym Komisji Europejskiej.
źródło: Deutschland.de, PolskiObserwator.de