Przejdź do treści

5 rzeczy, które trzeba wiedzieć o niemieckim Glühwein

02/12/2022 11:01 - AKTUALIZACJA 20/12/2023 16:51
To trzeba wiedzieć o grzanym winie

Życie w Niemczech: To trzeba wiedzieć o grzanym winie. Zima jest tą porą roku, kiedy przepyszny Glühwein, czyli grzane wino pojawia się w sprzedaży na jarmarkach bożonarodzeniowych i w barach w całym kraju. Oto 5 faktów, o których trzeba wiedzieć o niemieckim grzanym winie.
Przeczytaj: Co Niemcy jedzą podczas świąt Bożego Narodzenia? Oto świąteczne tradycje kulinarne

To trzeba wiedzieć o grzanym winie

  1. Istniał przed jarmarkami bożonarodzeniowymi

W dzisiejszych czasach popijanie gorącego kubka Glühwein, czyli grzanego wina kojarzy się wszystkim przede wszystkim z tradycyjnymi jarmarkami bożonarodzeniowymi, co może sugerować, że był to wynalazek właścicieli straganów z winami. Chociaż niemieckie jarmarki bożonarodzeniowe istnieją już od prawie 600 lat, niektóre formy grzanego wina są popularnym napojem zimowym od czasów rzymskich.

Czytaj także: Najpopularniejsze adwentowe ciasta i ciasteczka

Okazuje się, że Rzymianie bardzo lubili gorące wino, które dosładzali miodem. Mieli do tego nawet specjalne naczynia, które stanowi prototyp dzisiejszych samowarów. Najprostsze grzańce doprawiane były tylko miodem, bardziej wykwintne trunki „ulepszane” były olejkiem różanym, trawą cytrynową, tatarakiem, kozłkiem lekarskim oraz szafranem.

W Niemczech tradycja spożycia grzanego wina sięga XV wieku. Hrabia Jan IV z Katzenelnbogen, niemiecki szlachcic był pierwszym hodowcą winogron Riesling w XV wieku. Archeolodzy znaleźli specjalny posrebrzany puchar z 1420 roku, w którym popijał on słodko-pikantny napój.

Jako butelkowany, gotowy produkt, grzane wino jest w sprzedaży od zimy 1956 roku, kiedy Rudolf Kunzmann w małej winnicy w Augsburgu-Pfersee butelkowane wino zmieszane z cukrem i przyprawami po raz pierwszy sprzedał je jako grzane wino. Ponieważ cukier był wówczas jeszcze zabroniony jako składnik, urząd miasta Augsburg nałożył grzywnę za naruszenie prawa winiarskiego. Ta grzywna jest dowodem pierwszego butelkowanego grzańca w Niemczech. Później zmieniono prawo winiarskie i zalegalizowano grzane wino.

Dziś Gerstacker Weinkellerei Likörfabrik GmbH z Norymbergi jest jednym z największych producentów grzanego wina z ponad 90% udziałem w całym niemieckim rynku grzanego wina i 98% sprzedaży grzanego wina w niemieckim handlu detalicznym.

2. Najstarszy niemiecki przepis na Glühwein

Prawdopodobnie najstarszy tradycyjny przepis na grzane wino ze środkowych Niemiec pochodzi od Augusta Josefa Ludwiga von Wackerbartha z 11 grudnia 1834 r.: Na garnek (niecały litr) cztery Loth (jeden Loth odpowiada prawie 16 gramom) cynamonu, dwa Loth imbiru, 1 loth anyżu, 1 loth granatu, 1 loth gałki muszkatołowej, 1 loth kardamonu i ziarnko (dziś około 60 miligramów) szafranu, słodzone cukrem lub miodem.

3. Podgrzewać do maksymalnie 80 stopni

Przygotowując grzane wino w domu, należy upewnić się, że składniki – wino (czerwone lub białe), cukier, cynamon, goździki, cytryna, pomarańcza i anyż – gotowane są w temperaturze nie wyższej niż niż 80 stopni Celsjusza. Powyżej tej temperatury alkohol odparowuje, co niekorzystnie wpływa na smak i powoduje degradację cukru. Idealna temperatura dla Glühwein wynosi od 72°C do 73°C, a jego idealny kolor to głęboka czerwień. 

>>> Najlepsze przysmaki z niemieckich jarmarków świątecznych. Musisz je spróbować

4. Bezalkoholowa wersja Glühwein

Aby przygotować bezalkoholową wersję Glühwein – lub Kinderpunsch (poncz dla dzieci), można zastąpić wino mieszanką herbaty owocowej, jabłka i soku pomarańczowego. Jeśli natomiast chcesz, by twoje wino było mocniejsze, możesz dodać tuż przed spożyciem odrobinę rumu lub amaretto.

5. Glühwein szybciej uderza do głowy

Gorące napoje alkoholowe szybciej uderzają do głowy, ponieważ ich wysoka temperatura sprawia, że ​​alkohol szybciej i łatwiej dostaje się do krwioobiegu. Cukier sprzyja również wchłanianiu alkoholu, więc kubek grzanego wina uderzy Ci do głowy znacznie szybciej niż kieliszek zwykłego wina.

źródło: Merkur.de, Wikipedia, PolskiObserwator.de